استفاده‌ی نویسنده از تکنیک‌های داستانی در نوشتن خاطراتش از جذابیت‌های «کتاب خبرنگار نیمه جنگی» است
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان زنجان، جلسه نقد و بررسی کتاب «خبرنگار نیمه جنگی» خاطرات داستانی مسعود بابازاده، با حضور نویسندگان، منتقدین و علاقمندان، دوشنبه 30 مهر ماه 97 در حوزه هنری انقلاب اسلامی استان زنجان برگزار شد.
موضوع کتاب، درگیری نویسنده با یکی از هم رزمانش به نام حسن باقری در سال 1358 در ماموریت به یکی از شهرهای حادثه خیز آذربایجان غربی برمی گردد. آن دو، بر سر مسئله ای با هم درگیر می شوند و ....
این کتاب حوادثی را دنبال می کند که مخاطب را تا پایان دنبال خود می کشد.
محمدعلی خامه پرست، منتقد و مدرس داستان نویسی با اشاره به متن کتاب خبرنگار نیمه جنگی، این کتاب را در نوع خود کار تازه و نویی دانست و افزود: یکی از نکات برجسته کتاب، تشریح حمله ی هواپیماهای دشمن بعثی و بمباران شیمیایی، حالات مسمومین شیمیایی، توصیفات جالبی داشته است که در کمتر اثری دیده شده است.
خامه پرست یکی از جذابیت های کتاب را استفاده ی نویسنده از تکنیک های داستانی در نوشتن خاطراتش دانست.
مسعود بابازاده، نویسنده‌ی کتاب، با بیان این که این کتاب اولین کار اوست، گفت: در این کتاب، بیشتر به نقش تبلیغات و مسائل فرهنگی دوران جنگ از دید یک خبرنگار حاضر در میان رزمندگان در سال 1362 پرداخته‌ام. با انعکاس نامه‌های همسرم، به نقش خانواده در پشتیبانی از رزمندگان و نگرانی هایشان هم اشاره کرده ام.
فرزادبیات موحد، نویسنده‌ی کتاب بر بلندای گرده رش، همت و پشتکار نویسنده را ستود ولی نثر داستان و توصیف وقایع مهم، همچنین توضیحات در پاورقی‌ها را ضعیف دانست.
کاظم سلیمی که خود از خاطره‌نویسان این حوزه می‌باشد، طرح جلد و نام کتاب را پسندید و عکس‌های آخر کتاب با متن کتاب را ستود. او نسبت به ورود نویسنده به جزئیات انتقاد کرد.
سیده مریم بازرگانی، به ضعف شخصیت پردازی و فضا سازی اشاره کرد و کمرنگ بودن اضطراب و دلهره و حادثه را مورد انتقاد قرار داد.
محسن رضائی، ورود نویسنده به فضای روابط عاطفی با همسر و کودک و نشر بخشی از نامه‌های فی ما بین و یادآوری وقایع دهه 60 را ارزشمند دانست.
پریناز رحیمی، قطع و اندازه و تصویر روی جلد و نام کتاب و شروع داستان تا بخش 4 را خوب و قابل قبول دانست؛ اما نوع گفتگوها، شخصیت پردازی و توصیف مکان‌ها و استفاده زیاد از سرود و نوحه را ضعف کتاب دانست.
خانم محمدی، بازگشت نویسنده به گذشته‌ها و یادآوری دوران انقلاب را ضعیف دانست و اشاره کرد: بهتر می‌بود این مورد با ایجاد پیش زمینه‌ای برای مخاطب در داستان اتفاق می‌افتاد.
راسخی، در رابطه با آشنایی خود با نویسنده در 4 دهه‌ی گذشته، ابراز امیدواری کرد که داستان‌نویسان زنجانی بتواند با تلاش‌های بیشتر، کتاب‌هایی را در سطح کشوری به جامعه کتاب‌خوانان عرضه نمایند.
ناصر گیوه‌ای، عکاس انقلاب که در کتاب خبرنگار نیمه جنگی نیز که از او به عنوان یکی از شخصیت‌های اصلی کتاب یاد شده، رضایت خود را از نویسنده در رابطه با انعکاس کارهای فرهنگی، تبلیغی ابراز داشت.
نویسنده در پایان، علت نامگذاری کتاب «نیمه جنگی» را احترام به خبرنگاران جنگ دانست و با اشاره به فعالیت‌های نویسندگی، تهیه‌کنندگی، خبرنگاری و مجری‌گری خود در برنامه‌های جنگ صدا و سیمای مرکز زنجان در آن دوران، اظهار کرد: علت استفاده از سرودها و نوحه‌ها و حضور مداحان در آن دوران، تاثیرگزاری مثبت آنها در روحیه‌ی رزمندگان بوده است.
درگیری نویسنده با یکی از هم رزمانش به نام حسن باقری در سال 1358 در ماموریت به یکی از شهرهای حادثه‌خیز کردنشین آذربایجان غربی برمی‌گردد. آن دو، بر سر مسئله‌ای با هم درگیر می‌شوند و با قهر و غضب از هم جدا می گردند.
پس از شروع جنگ و در سال 1362 نویسنده به لشکر علی بن ابیطالب در منطقه‌ی خوزستان اعزام می شود و در بدو ورود، با حسن آقا رو در رو می شود. حالا حسن آقا به فرماندهی گردان ولی عصر زنجان منصوب شده و شاید قصد تلافی کدورت‌های سه سال گذشته را خواهد داشت.
نویسنده، با ناباوری متوجه می‌شود که فرمانده، او را به سمت مسئولیت تبلیغات گردان منصوب می‌کند. نویسنده که غرق در دعواهای گذشته است، فکر می‌کند که فرمانده به خاطر دلخوری‌های قبلی، می‌خواهد به این وسیله از او انتقام بگیرد و با او تسویه حساب کند.
گردان برای ادامه‌ی عملیات خیبر، به سمت جزیره‌ی مجنون حرکت می‌کند. خبرنگار، در آخرین دقایق حرکت گردان، متوجه اشتباه خود می شود. فرمانده او را به همراه خود نمی‌برد. نویسنده، در آخرین دیدار خود، نمی خواهد از فرمانده حلالیت بطلبد، اما پس از بدرقه‌ی او، به اشتباه خود پی می‌برد و از قایقران می‌خواهد تا فرمانده را برگرداند، اما هیچکس صدای او را نمی شنود....
